Sakrament pokuty został ustanowiony przez Pana Jezusa po Zmartwychwstaniu, kiedy ukazawszy się Apostołom, powiedział:
„Którym grzechy odpuścicie, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane.”
(J 20, 23)
Co to jest sakrament pokuty?
Sakrament ten, zwany również sakramentem pojednania, nawrócenia, przebaczenia czy
spowiedzią świętą, ma na celu nawrócenie człowieka i pojednanie go z Bogiem poprzez przebaczenie jego grzechów. Służy również formowaniu sumienia, dzięki tzw. przewodnictwu duchowemu.
Co to jest grzech?
Przez grzech człowieka rozumiemy wykroczenie przeciw rozumowi, prawdzie i prawemu sumieniu. Jest brakiem prawdziwej miłości do Boga i bliźniego z powodu niewłaściwego przywiązania do pewnych dóbr. Rani on naturę ludzką człowieka. Jest obrazą Pana Boga,
nieposłuszeństwem i buntem względem Niego. Grzech niszczy w nas życie Boże i rani cały Kościół. Grzech jest 'miłością siebie, posuniętą aż do pogardy Boga' (por. KKK 1849-1850).
Jakie są warunki dobrej spowiedzi?
- Rachunek sumienia.
- Żal za grzechy.
- Mocne postanowienie poprawy.
- Szczera spowiedź.
- Zadośćuczynienie Bogu i bliźniemu.
Jak powinien wyglądać rachunek sumienia?
Zaczynamy od modlitwy do Ducha Świętego.
Następnie przechodzimy się do przypomnienia sobie wszystkich popełnionych grzechów od ostatniej dobrej spowiedzi.
Rachunek sumienia należy przygotować w świetle słowa Bożego.
Najbardziej nadają się do tego teksty, których należy szukać w Dekalogu,
w Kazaniu na Górze, czyli Ośmiu Błogosławieństwach i pouczeniach
apostolskich (KKK 1454).
Pomocą są także rachunki sumienia zamieszczone w
modlitewnikach.
Rachunek sumienia wymaga czasu, jeśli później chcemy
mieć poczucie, że wszystkie grzechy zostały wyznane.
Gdy ktoś się boi,
że czegoś zapomni, może sobie wynotować grzechy na kartce i z nią
przyjść do kapłana.
Co to jest żal za grzechy?
To ból duszy i znienawidzenie popełnionego grzechu z postanowieniem niegrzeszenia w przyszłości (KKK 1451).
Co to jest mocne postanowienie poprawy?
Chodzi o szczerą wolę poprawy i przemiany życia, o pragnienie
nawrócenia, konkretnego
i trwałego. Dokonuje się ono na płaszczyźnie
decyzji i deklaracji wobec Boga oraz praktycznie w usunięciu wszystkich
okoliczności i trwałych sytuacji, które pomagają w grzechu np. gdy ktoś
chce skończyć z kradzieżą, musi opuścić gang, jeśli do niego należy; gdy
ktoś chce żyć w czystości musi uregulować sprawę zamieszkania z
partnerem przed ślubem.
Jak powinna wyglądać szczera spowiedź?
Wyznanie ma być szczere, jasne i pełne (wszystkie grzechy od
ostatniej dobrej spowiedzi, nawet gdyby ona była wiele lat temu). Choć
wyznaniu niektórych grzechów może towarzyszyć poczucie wstydu i strachu,
należy jednak przemóc się wewnętrznie i podjąć ten trud.
Do ważności spowiedzi należy wymienienie wszystkich grzechów śmiertelnych, które się
pamięta, a nie tylko wybranych.
Jeżeli nie posiadasz stałego spowiednika, przystępując do spowiedzi,
przedstaw się krótko kapłanowi. Powiedz ile masz lat, czy pracujesz i
jako kto, czy masz rodzinę, czy jesteś stanu wolnego. To ułatwi
spowiednikowi zrozumienie Twojej sytuacji życiowej i udzielenie odpowiednich wskazówek duchowych.
Czym jest zadośćuczynienie? Jest to naprawienie szkody jaką przez grzech wyrządziło się bliźniemu, np. w przypadku kradzieży oddanie skradzionej rzeczy lub w inny sposób wynagrodzenie pokrzywdzonej osobie. Na płaszczyźnie wewnętrznej zadośćuczynieniem jest odprawienie pokuty zadanej przez
spowiednika.
Jak często należy się spowiadać?
Kościół zachęca do spowiedzi przynajmniej raz w roku. Człowiek, który dba o swoje życie duchowe a także o pogłębioną relacje z Bogiem powinien jednak przystępować do spowiedzi regularnie, aby móc jak najgłębiej doświadczać przebaczenia i przemieniającej łaski.
Pan Bóg w spowiedzi naprawia relację między sobą grzesznikiem, daje łaskę uświęcającą, leczy rany zadane przez grzech, a także daje człowiekowi Ducha Świętego, aby ten mógł żyć pełnią życia.
Jakie są skutki duchowe sakramentu pokuty?
- pojednanie z Bogiem, przez które penitent odzyskał łaskę Bożą,
- pojednanie z Kościołem,
- darowanie kary wiecznej, związanej z grzechami śmiertelnymi,
- darowanie, przynamniej częściowe, kar doczesnych, będących skutkiem grzechów,
- pokój i pogoda sumienia oraz pociecha duchowa,
- wzrost sił duchowych do walki ze złem.
Formuła spowiedzi:
Uklęknij przy konfesjonale i przywitaj spowiednika słowami:
Spowiadający się: NIECH BĘDZIE POCHWALONY JEZUS CHRYSTUS.
Następnie przeżegnaj się:
Spowiadający się: W imię Ojca i Syna i Ducha Świetego. Amen.
Spowiadający się: Jestem uczniem klasy (Mam ... lat.) .... U spowiedzi ostatni raz byłem ...
pokutę odprawiłem (lub nie) , obraziłem Pana Boga Nastepującymi grzechami ...
Tu następuje wyznanie grzechów.
Kiedy skończysz wyznawanie grzechów powiedz:
Spowiadający się: Więcej grzechów nie pamietam, za wszystkie grzechy serdecznie żałuje,
postanawiem poprawę . I prosze Cię Ojcze o pokutę i rozgrzeszenie.
Kapłan udziela Ci krótkiej nauki po czym rozgrzeszy Cię wypowiadając słowa:
„Bóg, Ojciec miłosierdzia, który pojednał świat ze sobą przez śmierć izmartwychwstanie swojego Syna i zesłał Ducha Świętego na odpuszczenie grzechów, niech ci udzieli przebaczenia i pokoju przez posługę Kościoła. I ja odpuszczam tobie grzechy w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”.
W tym czasie żałuj za grzechy bijąc się w pierś mówiąc: Boże bądź milościw mnie grzesznemu.
Kiedy kapłan skończy modlitwę:
Spowiadający się: AMEN.
Kapłan: Wysławiajmy Pana, bo jest dobry.
Spowiadający się: Bo jego miłosierdzie trwa na wieki.
Kapłan: Pan odpuścił Tobie grzechy idź w pokoju.
