Eucharystia

Sakrament Eucharystii ustanowił Pan Jezus w Wieczerniku czasie Ostatniej Wieczerzy, którą spożywał tuż przed Swoją męką z Apostołami.
Czytamy w Ewangelii opis: „W czasie wieczerzy Jezus wziął chleb i odmówiwszy błogosławieństwo, połamał go i dał uczniom, mówiąc:
"Bierzcie i jedzcie, to jest moje ciało". Następnie wziął kielich, dzięki czynił,
i dał im, mówiąc: "Pijcie z niego wszyscy; bo to jest moja krew, Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów.”

(Mt 26: 26-28)


Co to jest Eucharystia?


Eucharystia jest „źródłem i zarazem szczytem całego życia chrześcijańskiego”, tak że jest to wprost niemożliwe, aby prowadzić życie chrześcijańskie bez częstego udziału w Eucharystii.
W Eucharystii Chrystus daje to samo Ciało, które wydał za nas na krzyżu, tę samą Krew, którą wylał za wielu na odpuszczenie grzechów. Eucharystia jest ofiarą, ponieważ uobecnia na naszych ołtarzach ofiarę krzyża. Jest jej pamiątką, a równocześnie udziela jej owoców.
Dobrze uczestnicząc we Mszy świętej, przyjmując Chrystusa w Komunii świętej, korzystamy
z owoców Jego męki.

Co oznacza „Eucharystia”?


Słowo „eucharystia”(eucharistía) oznacza „dziękczynienie”, gdyż jest to dziękczynienie składane wraz z Chrystusem Bogu Ojcu przez wiernych zjednoczonych darem Ducha Świętego.


Jak sam Pan Jezus określił Eucharystię?


Chrystus Pan powiedział wyraźnie: „Jeżeli
nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym” (J 6,53-54).
Wszystkie sakramenty święte, posługi kościelne i dzieła apostolstwa są ściśle powiązane
z Eucharystią i do niej zmierzają. Eucharystia jest znakiem jedności wiernych z Bogiem i braćmi. Jedność tę oznacza i ją urzeczywistnia. Jest więc skutecznym znakiem Bożego daru jedności.
W kazaniu o chlebie żywym, jakie Jezus wygłosił w Kafarnaum po rozmnożeniu chleba, powiedział również: „Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim”.
(J 6,56).

Jakie są inne nazwy Eucharystii?


Wieczerza Pańska

– ponieważ jest to uobecnienie Ostatniej Wieczerzy, którą Chrystus Pan spożył wraz ze swymi uczniami i polecił, im ją składać na Jego pamiątkę.

Łamanie chleba

– ponieważ nazwa ta nawiązuje do cudu rozmnożenia chleba i łamania go na pustkowiu. To samo uczynił Jezus w czasie Ostatniej Wieczerzy. Po tym geście uczniowie rozpoznają Zmartwychwstałego Pana. Pierwsi chrześcijanie w ten sposób określali Mszę św., gdyż gromadząc się na polecenie Jezusa łamali Chleb Eucharystyczny i spożywali go wchodząc we
wspólnotę z Jezusem. W ten sposób tworzyli z Jezusem jedno ciało - Kościół.

Zgromadzenie eucharystyczne

– gdyż Eucharystia celebrowana jest w zgromadzeniu wiernych, które jest widzialnym znakiem obecności Kościoła. Najświętszą Ofiarą – gdyż uobecnia jedyną ofiarę, jaką Chrystus Pan złożył na Krzyżu za nas wszystkich i włącza w nią ofiarę Kościoła.

Najświętszy Sakrament

– szczególnie to określenie stosuje się do postaci eucharystycznych przechowywanych
w tabernakulum, gdyż żywy Chrystus jest obecny pośród swego ludu. Jest to więc sakrament sakramentów.

Komunia

– nazywana jest również często Eucharystia, a to dlatego, że spożywając Ciało i Krew Pańską pod postaciami chleba i wina, jednoczymy się z Chrystusem i tworzymy z nim jedno ciało.

Msza święta

– określany jest ten sakrament, ponieważ liturgia, w czasie której sprawowany jest ten sakrament, kończy się rozesłaniem wiernych, aby pełnili wolę Bożą w codziennym swoim życiu.

Jakie są owoce Eucharystii?


  • pogłębia nasze zjednoczenie z Chrystusem
  • podtrzymuje życie otrzymane na chrzcie świętym
  • chroni przed grzechem
  • umacnia wole
  • uzdatnia do miłości
  • gładzi grzechy powszednie
  • zachowuje nas od przyszłych grzechów śmiertelnych
  • buduje Kościół, mistyczne ciało Chrystusa
  • otwiera i zobowiązuje do pomocy ubogim

Co to jest grzech powszedni?


„Grzech
powszedni, który istotnie różni się od grzechu śmiertelnego, jest popełniany wtedy, gdy dotyczy materii lekkiej lub gdy dotyczy materii ciężkiej, lecz bez pełnego poznania albo całkowitej zgody. Taki grzech nie zrywa naszego przymierza z Bogiem, ale osłabia miłość” (KomKKK 396).
Nienależy lekceważyć grzechów powszednich, ponieważ, jeśli są one systematycznie powtarzane, to rozwijają się i umacniają tak, iż mogą doprowadzić nawet do śmierci duchowej (KKK 1865-1966).

Co to jest grzech śmiertelny?


Aby stwierdzić czy popełniony został grzech śmiertelny, należy wziąć pod uwagę trzy warunki: poważne
naruszenie jednego z dziesięciu przykazań Bożych, całkowita zgoda na popełnienie zła oraz świadomość człowieka, iż czyni on poważne zło (KKK 1857-1859).
Kościół katolicki naucza, iż grzechem śmiertelnym są m. in. bluźnierstwo, krzywoprzysięstwo, morderstwo, cudzołóstwo, aborcja, eutanazja, dobrowolne samobójstwo, prostytucja, nieludzkie
warunki życia, nieludzkie warunki pracy, w których traktuje się pracowników jak narzędzia zysku, tortury, handel kobietami. Te i podobneczyny są hańbą dla człowieka i pozostają najbardziej sprzeczne z czcią należną Stwórcy (KKK 1856; Veritatis splendor 80).

Jak często przystępować do Komunii Świętej?


Najlepiej
codziennie. Kościół zobowiązuje wiernych do uczestniczenia w niedziele i święta we Mszy świętej i do przyjmowania Eucharystii przynajmniej raz w roku, w okresie wielkanocnym. Komunia święta bowiem pogłębia nasze zjednoczenie z Chrystusem.
Wzrost życia chrześcijańskiego potrzebuje pokarmu, tak jak ciało, żeby się rozwijało
i wzmacniało, potrzebuje być odżywiane.
Komunia nie tylko nas umacnia, komunia chroni nas również przed grzechem.
Jakpokarm cielesny służy do przywracania utraconych sił, tak Eucharystia umacnia miłość, która słabnie w życiu codziennym, a ożywiona miłość gładzi grzechy powszednie.
I KOMUNIA ŚWIĘTA

„Przygotowanie do Pierwszej Komunii Świętej dziecka to dla całej rodziny szansa na pogłębienie przyjaźni z Bogiem oraz na odnowienie życia zgodnie z zasadami Ewangelii.
Jeżeli rodzice i dzieci nie żyją na co dzień mądrością Ewangelii, jeżeli w niedziele i święta nie spotykają się z Bogiem w Eucharystii, to Pierwsza Komunia Święta stanie się jedynie epizodem i miłym wspomnieniem, które powiększy wprawdzie zasób rodzinnych fotografii, ale nie wpłynie na jakość wychowania dziecka ani na sposób jego postępowania. Pierwsza Komunia Święta to dla rodziców przypomnienie o tym, że powinni oni karmić swoje dziecko tymi samymi wartościami i prawdami, którymi karmi nas Bóg. To właśnie rodzice mają być pierwszymi świadkami tego, że Bóg każdego z nas doskonale rozumie
i nieodwołalnie kocha
. Rodzice dają dziecku czytelne świadectwo o miłości Boga do człowieka wtedy, gdy nie tylko do dziecka, ale również do siebie nawzajem odnoszą się z szacunkiem
i z radosną miłością. Miłość doświadczana w rodzinie sprawia, że dziecku łatwo będzie uwierzyć w to, że Bóg kocha je nieodwołalnie i bezwarunkowo.

I Komunia Święta to okazja do tego, by wraz z dzieckiem wspomnieć i ponownie przeżyć chrzest święty, czyli pierwszy sakrament, który przyjęło ich dziecko. Chrzest to bowiem sakrament,
w którym Bóg zawierzył rodzicom dziecko, które On kocha i które jest Jego przybranym dzieckiem. Prosząc o chrzest, rodzice zobowiązali się do tego, by codziennie karmić swojej dziecko Bożą prawdąo człowieku i Bożą miłością do człowieka.

Innym ważnym zadaniem rodziców w okresie bezpośredniego przygotowania do I Komunii Świętej jest prowadzenie dziecka na duchową głębię. Chodzi tu zwłaszcza o wyjaśnianie dziecku, że to, co najważniejsze, jest ukryte przed naszym wzrokiem. To, co decyduje
o naszym życiu i o naszym losie, opiera się bowiem na miłości i na zaufaniu.

Gdy dziecko bawi się na podwórku i jest pewne, że rodzice je kochają, to takie dziecko pozostaje spokojne, gdyż nie boi się tego, że oni gdzieś sobie wyjadą i że na zawsze pozostawią je bez opieki. Podobnie jeśli rodzice pomogą dziecku upewnić się, że jest kochane przez Boga,
wtedy będzie ono potrafiło spotykać się i rozmawiać z Niewidzialnym Bogiem.

Niezwykle ważnym sposobem przyprowadzania dziecka do Boga jest wspólna modlitwa w rodzinie, regularny udział całej rodziny w niedzielnej i świątecznej Eucharystii, a także wspólna lektura Pisma Świętego, które wprosty i poruszający sposób opowiada niezwykłą historię miłości Boga do człowieka.”

ks. Marek Dziewiecki